Body Combat

Even frustraties uiten: Body Combat zuigt! Nouja, zuigt...Body Combat slaat en schopt (*neus neus kaak en kick!*) Beetje een soort van training voor militair kamp, maar dan zonder legerbroeken. Toen de meester met een bokszak en handverband kwam, had ik het kunnen weten. Toen hij hierna ging vragen of we ergens blessures hadden en vervolgens medische voorschriften ging geven, wist ik het ook wel. Maar we zijn toch dapper gegaan! En opzich, voor 1 les was het best lachen. Sta je daar te slaan en te schoppen en dan kijk je even in de spiegel en dan moet je gewoon even heel erg hard lachen om jezelf. Het meest verontrustende vond ik echter dat Joanne naast me het steeds leuker ging vinden. Het allermeest verontrustende was die agressieve blik die ze erbij kreeg (*help moet ik daar nog mee terug naar huis fietsen?*)Aan het eind van de les waren we soppende (intensief was t in ieder geval wel) en terwijl Joannes agressie toen weer redelijk gezakt was, begon die van mij pas op te komen. Resultaat: zo ongeveer de hele terugweg heb ik verteld hoe stom Body Combat eigenlijk is en hoe dom en hoe nutteloos en dat het allemaal Joannes schuld was (misschien wel heel klein pietsiebeetje onterecht;)). Voor een keer was het grappig (kunnen we weer een les wegstrepen van ons lijstje) maar volgende keer toch maar liever weer gewoon aerobics, daar word ik veel gelukkiger van:)
Edit: speciaal voor joanne: een combatpoppetje voor de visuele ondersteuning